اخراج ایرانیها از عراق توسط صدام
صدام، از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بغض و کینه خود را نسبت به ایران اسلامی آشکار میساخت. وی ابتدا
ستون پنجم خود را برای اقدامات تخریبی به شهرهایی مانند خرمشهر، آبادان و اهواز اعزام می کرد. همچنین از اوایل سال 1359، هزاران ایرانی تبعه عراق را از جوار اماکن متبرکه نجف، سامرا، کربلا و کاظمین به طرز رقّت انگیزی اخراج و اموالشان را مصادره نمود.
در همین راستا، در چنین روزی، رژیم بعثی عراق که خود را برای حمله وسیع و سراسری به ایران آماده میکرد عده بیشماری از ایرانیان مقیم این کشور را به وسیله کامیون تا مرز آورده و آنها را به همان وضع رها نمود. در این حال، مقامات محلی ایران، از رانده شدگان به عنوان مهمان جمهوری اسلامی استقبال کردند و امکانات رفاهی برای آنان فراهم نمودند. اخراج ایرانیان و شیعیان در روزهای بعد نیز ادامه یافت و صدها هزار نفر در این جریان، بیخانمان و آواره شدند. در همین حال، وزیر امور خارجه عراق طی نامهای به دبیر کل سازمان ملل متحد با ادعای وجود روحیه توسعهطلبی در ایران، خواستار خروج ایران از سه جزیره عربی ابوموسی و تنب کوچک و بزرگ شد! در روزها و ماههای بعد، تعرضات رژیم بعث با حمایت بیگانگان رو به افزایش نهاد تا اینکه در 31 شهریور 1359، جنگ هشت سالهای را به ایران اسلامی تحمیل نمود.
مریم چابک