ایستادگى در میدان دفاع،

             در سال 1359 جنگی بر علیه جمهورى اسلامى شروع شد، اگرچه از طرف صدام بدبخت و روسیاه بود، اما پشت سر این قضیه یک پروژة بین‏المللىِ استکبارى بود براى زمین زدن نهضت اسلامى و انقلاب اسلامى. تحلیلگران غربى تحلیل کردند و فهمیدند و درست هم فهمیدند که این انقلاب فقط این نیست که یک رژیم دست‏نشانده را در ایران از بین برده است و این کشور عظیم و پربرکت را از سیطرة استکبار خارج کرده؛ بلکه این حرکت الهام‏بخش خواهد شد، دنیاى اسلام را تکان خواهد داد، ملت‌ها را به فکر خواهد انداخت. همین هم شد: فلسطین به فکر افتاد، کشورهاى شمال آفریقا به فکر افتادند، در تمام دنیاى اسلام حرکت و جنب و جوش هویت‏یابىِ اسلامى شروع شد که تا امروز هم همچنان رو به توسعه و گسترش است. چون فهمیدند که اینجا کانون الهام‏بخش دنیاى اسلام خواهد شد، گفتند جمهورى اسلامى را باید ما به هر کیفیتى هست، از بین ببریم. لذا با اینکه منطقه، منطقة خطیرى است، منطقة نفت است و غربى‏ها خیلى به مسئلة نفت و خلیج فارس اهمیت می‌دهند و امنیتِ اینجا برایشان حیاتى است، لیکن درعین‏حال وارد میدان شدند، صدام را تقویت کردند، بلکه او را تشجیع کردند که این جنگ را شروع کند؛ او هم چون آدم نادانِ کله‏شقِ قدرت‏طلبِ خامى بود، خیال می‌کرد که حالا مى‏آید دو سه روزه یا چند هفته‏اى مسئله را تمام می‌کند و باقدرت برمى‏گردد سر جاى خود. لذا وارد این جنگ شدند و هشت سال تمام ایران اسلامى فشارهاى همه‏جانبه‏اى را که از سوى همة قدرت‌هاى بزرگ دنیا بر ایران از کانال جنگ وارد شد، تحمل کرد؛ این خیلى مهم است. شوروىِ سابق از این کانال به ایران فشار آورد، امریکا فشار آورد، پیمان ناتو - اروپایى‏ها فشار آوردند، مرتجعین منطقه با انواع و اقسام طرق از این کانال علیه جمهورى اسلامى فشار آوردند. یکى از این فشارها هر انقلابى را، هر دولتى را به زانو درمى‏آورد و از پا مى‏انداخت؛ اما مجموع این فشارها نه فقط جمهورى اسلامى را از پا درنیاورد، بلکه ملت ایران را قوى‏تر و آگاه‏تر، و عزم و ارادة آنها را راسخ‏تر کرد و جمهورى اسلامى را روزبه‏روز به سمت قوت اسلامى و الهى پیش‌تر برد. ایستادگى در میدان دفاع، چنین اثرى را به وجود آورد.

مقام معظم رهبری 23/6/1386